برخی روزها و مناسبات یهودیان
پـِسَح یا فصح هم نماد آزادی است و هم شکل‌گیری قوم یهود. در تمام جهان، قوم یهود را با این عید می‌شناسند. همه ساله با فرارسیدن پانزدهم ماه عبری نیسان در فصل بهار، یهودیان سراسر جهان با برگزاری یکی از مهم‌ترین اعیاد مذهبی خود، یعنی "پسح" خروج از مصر و آزادی اجداد خود را یادآوری می‌کنند.
نام پِسَح از واژه‌ای در تورات که با لفظ "پاسَح" آمده به معنی گذر کردن، جستن و رحم کردن گرفته شده است و به نامهای دیگری نیز خوانده شده که این اسم‌ها به این دلیل است:
عید فطیر یا مصاها: از آنجا که یهودیان هنگام خروج از مصر فرصت کافی برای تهیه خمیر جهت پخت نان نداشتند،
ناگزیر از خمیر ترش نشده "فطیر" استفاده کردند و نان فطیر ساختند که در زبان عبری "مَصا" نام دارد و یهودیان در این عید تنها مجاز به استفاده این نوع نان هستند.
عید جشن بهار: این عید همواره در فصل بهار واقع می‌شود، بنابراین آن را جشن بهار نیز می‌نامند.
جشن آزادی: این عید، جشن آزادی بنی‌اسرائیل از مصر است.
نزدیکی عید پسح با نوروز موجب شده است که مراسم پسح در میان ایرانیان کلیمی با شکوه و مراسم ویژه‌ای انجام شود و افزون بر مراسم مذهبی، سنت‌های جاری نوروز، از جمله دید و بازدید خانواده‌ها اجرا شود.
مراسم شب پسح
در شب‌های اول و دوم پسح، مراسم خاصی در خانه و با حضور اعضای خانواده برگزار می‌شود که شامل قرائت دعای مخصوص یائین (شراب مقدس)، خوردن مصا (نان فطیر) و سبزی تلخ و تعریف وقایع خروج از مصر و خواندن متونی در ستایش خداست که دلیل انجام این مراسم به این علت است:
قرائت دعای ویژه یائین (شراب مقدس): مانند شب‌های شنبه و سایر اعیاد، شروع مراسم سفره با تقدیس است. در این شب در چهار مرحله یائین نوشیده می‌شود که نشانگر شادی و سرور به خاطر فرمان خداست.
شستن دست‌ها: مانند شروع مراسم با طهارت دست‌ها، سال نو نیز با طهارت قلب‌ها شروع خواهد شد.
خوردن کرفس: سبزی، سمبل تجدید حیات نباتات در آغاز بهار است که اشاره‌ای است به شروع حیاتِ نوین بنی‌اسرائیل
پس از آزادی، که این عید هم در فصل بهار واقع شده است.
سه عدد مصا: بر سر سفره این شب، سه قرص مصا به یادبود سه جد بنی‌اسرائیل، یعنی ابراهیم، اسحاق و یعقوب قرار دارد.
تعریف وقایع خروج از مصر: تمامی اهمیت این عید و مراسم به این بخش تعلق دارد. هَگادا کتابی است که هم طریقه
مراسم و هم شرح این وقایع را به طور کامل توضیح داده است. این قسمت را باید بزرگترین فرد حاضر در جمع اجرا کند، ولی برای کودکان هم مراسم خاصی وجود دارد. هگادا برای همه انسان‌ها با درک و فهم‌های متفاوت تنظیم شده است. این کتاب به زبان عبری است و برای اشخاصی که عبری بلد نیستند در ایران ترجمه فارسی نیز وجود دارد. دعا بر
نان: این بخش جزو احکام معمول یهود است که قبل از خوردن نان بر آن می‌خوانند. سبزی تلخ: خوردن سبزی تلخ نشانه
چشیدن و احساس تلخی‌هایی است که بنی‌اسرائیل در دوران بندگی مصر متحمل شده‌اند.
پیچیدن لقمه: در این سنت لقمه‌ای حاوی مصا، سبزی تلخ و حَروَست پیچیده و خورده می‌شود. حروست نوعی خوراکی
معمول این عید، شبیه به گِل است و نشانه کار گل مالی و خشت‌زنی عبرانیان است.
صرف شام: در این قسمت شام صرف می‌شود.
گفتن دعای پس از غذا: طبق سنت یهودیان، بعد از خوردن غذا دعای مخصوصی خوانده می‌شود. مدح و ثنا – رضایت
الهی: در این دعاها یهودیان از خدا به خاطر نعمت‌هایی که به آنها داده تشکر می‌کنند.
روزهای پسح
ایام پسح ۸ روز (در کشور اسرائیل 7 روز) ادامه دارد به دلیل این که پانزدهم ماه نیسان که آغاز این جشن است، روزی است که بنی‌اسرائیل از مصر خارج می‌شوند و روز هفتم زمانی است که قوم بنی‌اسرائیل به دریای سرخ می‌رسد. چند روز قبل از شروع این عید، همه یهودیان موظفند محل زندگی خود را از حامص پاک کنند.
حامص در زبان عبری به معنای خمیر (از انواع گندم و جو) ور آمده یا هر چیزی که از آن تهیه شده و یا حاوی اندکی از آن باشد است. در ایران، کلیمیان در اجرای این مراسم آزاد هستند و دانش‌آموزان و سربازهای کلیمی در این روزها تعطیلند.
--------------------------------------------------------------
روش هشانا (عبری: ראש השנה به معنای اول سال)، در روز اول و دوم ماه عبری تیشری واقع می‌شود و عیدی است
که نمود شروع سال یهودی است
این عید بنا به معانی مختلفی که به آن داده شده به نامهای روز داوری یا روز یادبود یا روز نواختن شوفار نیز معروف است.
یوم تروآ: روز نواختن شوفار
تورات روش هشانا را با این نام معرفی می‌کند و آن را روز نخست از ماه هفتم تقویم توراتی می‌داند نواختن شوفار
امروزه هم مهم‌ترین مشخصه روش هشانا به شمار می‌رود.
یوم هادین: روز داوری
در این روز سرنوشت هر شخص تا پایان سال تعیین می‌شود
یوم هزیکارون: روز یادبود
یادآوری نواختن شوفار و نیز کسانی که درگذشته‌اندو همچنین روز آفرینش جهان و آدم
عید سال نو ابتدای ده روز توبه به شمار می‌آید. بنا به روایات یهودی این عید روز آفرینش حضرت آدم را خاطر نشان می‌کند. که در آن تقدیر هر موجودی در سال جدید تعیین می‌شود. مثل اینکه، بنا به تجسم تصویری شاعر، در این روز سرنوشت او در کتابی که در حضور پرودگار عالم داور تمام زمین گذاشته شده نوشته و مهر می‌شود. خداوند در این روز، زندگیِ سالِ جدیدِ جامعه و افراد را بر اساس اعمال سال گذشتهٔ آنها تعیین می‌نماید. از این رو برای کلیمیان، دو روز روش‌هشانا تعطیل کامل مقرر شده است و آنان با حضور در کنیساها و اجرای مراسم ویژه، سرنوشت نیک و سعادتمندانه را از خداوند تقاضا می‌کنند.
غذاهای جشن
در شب این عید مرسوم است خوراک‌های مخصوصی که جنبه نمادین(از نظر معنای عبری) دارد می‌خورند.
عسل: طبق رسوم سیبی را درون عسل می‌زنند و این دعا را می‌خوانند:
יהי רצון שתתחדש עלינו שנה טובה ומתוקה سال نو برای ما به خواست تو قرین آرامش باشد.
سیب: میوه پاییزی گرد، نماد گردش سال است.
نان هالا: در اشکال مختلف و بخصوص شکل گرد و گاه به شکل نردبان، با این امید که نیایشها به کمک آن به آسمان برسد.
ماهی: به خاطر سرعتشان در تکثیر و تولید مثل. طبق رسم سر ماهی را می‌خورند تا همیشه در سر باشند و نه ته.
انار که طبق سنت یهودی 613 دانه دارد درست به اندازه شمار بخش‌های تورات.
انار می‌خورند تا مثل دانه‌های انار، مملو از صواب باشند. (یعنی همواره برای اطاعت از احکام و اجرای اوامر الهی آماده باشند.)
مربا: مربای میوه‌های گوناگون را می‌چشند و می‌خورند به خاطر شیرینی آن و نیز بابت برکاتی که در نهاد میوه‌های متفاوت قرار دارد.
کدو: با خوردن کدو از درگاه خداوند خواستارند که اگر تقدیرِ بدی صادر شده، آنرا نابود کرده و شایستگی اعمال نیکِ‌شان به درگاه خدا اعلام گردد.
لوبیا: لوبیا می‌خورند تا سعادت و موفقیت‌های‌شان افزایش یابند، تا همواره مشغول کارهای نیک باشند.
گوشت کله بره: گوشت کله بره می‌خورند تا بزرگ و سردار باشند و زیردست دشمنان و کافران نگردند و جان نثاریِ
اسحق فرزند ابراهیم را بخاطر بیاورند.
چغندر: چغندر می‌خورند که دشمنان و همه بدخواهان پیروان مکتب توحید از این جهان معدوم گردند.
شُش (ریه): شش می‌خورند تا گناهان‌شان، مثل ریه (شش) سبک وزن باشند.
------------------------------------------------------------------
یوم کیپور (به انگلیسی: Yom Kippur ) جنگی است که به دلیل اتفاق افتادن در ماه اکتبر ۱۹۷۳ به جنگ اکتبر نیز معروف است، و میان دولتهای عربی و اسرائیل اتفاق افتاد.
در پی این اتفاق کشورهای عربی؛ مصر؛ عراق و سوریه به همراه اردن به جنگ علیه اسرائیل پرداختند و فروش نفت به آنرا متوقف کردند .دولت شاهنشاهی ایران فروش نفت به اسرائیل را ادامه داد و این کشور را از زیر فشار اقتصادی خارج کرد ؛ آمریکا نیز با ایجاد یک بندر هوایی از طریق لیسبون به اسرائیل اسلحه می فروخت .گفتنی است دولتهای عربی با وجود پیروزیهایی ابتدایی طی ۲۰ روز جنگ نتوانستند اسرائیل را شکست دهند
-------------------------------------------------------------------------
عید حنوکا(برگرفته از نارنج دات کام)
پس از آبادی بت همیقداش دوم، حدود سال 300 قبل از میلاد قدرت جدیدی از اروپا کم کم پا گرفت که کلیه امپراطوری زمان خویش را به چالش می کشید و این پدیده جدید قدرتی نبود به جز قدرت فاتحان یونانی و تمدنی که به عنوان هلنیسم نامیده شد.این قدرت جدید برای اولین بار قسمت بزرگی از آسیا را تسخیر نمود که از آن جمله حکومت یهودا در سرزمین مقدس بود.
پس از حکمرانی یونانیان بر سرزمین یهودا (اسرائیل)، حاکمیت آنان تاثیرات متفاوتی بر یهودیان گذاشت. فرهنگ و تمدن یونان به خاطر ظرافت و زیبایی ظاهری خود فکر گروهی از یهودیان را به خود معطوف داشت.تهاجم یونانیان به کشور یهودا یک تهاجم نظامی و جنگ کلاسیک نبود بلکه تهاجم به فرهنگ و آداب و رسوم و اعتقادات دینی و مذهبی یک قوم بود.
یونانیان به وجود خدای حقیقی و یکتا اعتقادی نداشتند و برای هر پدیده ای یک خدا و الهه خاصی را می پرستیدند. ولی در زمینه های مختلف مانند هنرهای زیبا، فلسفه، ادبیات و علوم دیگر پیشرفت های شایان توجهی کرده بودند که متاسفانه گروهی از یهودیان آن زمان تحت تاثیر فرهنگ و آداب و رسوم یونانیان قرار گرفتند و کلیه کارهای آنان را الگو و نمونه کارهای خویش قرار دادند و از فرهنگ و رسوم خویش دست برداشتند که تاریخ به این دسته، لقب هلنیست (پیروان فرهنگ و تمدن یونان) داده است.در مقابل افکار و اعتقادات «هلنیست»ها گروهی از یهودیان به مبارزه برخاستند که مشهور به «حَسیدیم»می باشند و به تورات و حفظ و اجرای فرامین آن ایمان کامل داشتند. حسیدیم به معنی پارسایان و پرهیزکاران است.
در زمانی که کشور کوچک یهود تحت سلطه سلوکیان سوریه قرار داشت، پادشاهی یونانی به نام آنتیوخوس به پادشاهی رسید و زمام امور کشور را به دست گرفته و سعی داشت یهودیت را به طور کامل از ریشه قطع نماید و به جای آن فرهنگ و آداب و رسوم یونانی را جایگزین نماید. در این راستا اولین و زشترین عملی که انجام داد صدور فرمانی بود که به موجب آن معبد بیت همیقداش به معبد زئوس (خدای یونانیان) تبدیل می شد. سربازان آنتیوخوس مجسمه ی زئوس را به درون معبد بردند و به افتخار خدای خود، قربانگاهی در آنجا بنا نموده و کلیه ی یهودیان را مجبور به پیروی از مراسم و رسوم خود کردند. ولی گروه کثیری از یهودیان با فرار به اطراف اورشلیم و پنهان شدن در کوه ها و غارها تصمیم گرفتند در حفظ ایمان خویش بکوشند و از فرمان ها و قوانین یونانیان سرباز زنند. در این راه جهت مقدس نمودن نام خدا بسیاری از یهودیان با فجیع ترین وضعی به شهادت رسیدند که معروف ترین آنها، زنی یهودی به نام «حنا/ و هفت پسرانش می باشد که به دلیل تعظیم نکردن به خدای یونانیان همگی کشته شدند.
زمانی که معبد بت همیقداش به عبادتگاه زئوس تبدیل شده بود، یکی از روحانیون بزرگ یهود به نام «متتیا حشمونایی» به همراه پنج پسرانش از اورشلیم گریخت و در روستایی در شمال به نام «مودیعین» سکونت یافت. وی در آنجا پس از جمع نمودن گروهی از یهودیان، اولین شورش خویش را علیه امپراطوری قدرتمند و نیرومند آنتیوخوس شروع نمود و به پیروزی های چشمگیری هم نایل آمد.
پس از مرگ متتیا، یکی از فرزندانش به نام یهودا، فرماندهی یهودیان را علیه یونانیان به دست گرفت. وی به علت ضربات مهلک و کوبنده ای که به دشمنان وارد ساخته بود بعدها به نام یهودای مکابی یعنی «یهودای کوبنده» شهرت یافت. او جمله ای معروف از تورات را به معنی «چه کسی در حد توانایی توست ای خدا» سرلوحه ی خود قرار داد. بلاخره پس از جنگ های متوالی و دشوار، یهودای مکابی و یارانش موفق شدند در سال 165 قبل از میلاد به اورشلیم وارد شده و با شادی و هلهله به بت همیقداش دست یابند. ولی با دیدن آن همه بی حرمتی که یونانیان بر معبد بت همیقداش انجام داده بودند شادی آنان به حزن و اندوه تبدیل شد، و کلیه ی ظروف و مکان های مقدس ناپاک گشته بود.
ولی آنان به امید و توکل خدا و با کمک یکدیگر موفق شدند بت همیقداش را پاک و مقدس کنن و ظروف تازه ای بسازند. ولی هنگامی که خواستند «منورا» یعنی شمع دان هفت شاخه طلا که باید شب و روز در بت همیقداش روشن باشد را بیافروزند، تنها یک ظرف کوچک روغن زیتون که ممهور به مهر کاهن اعظم بود و از دسترس یونانیان دور مانده بود پیدا کردند و به خیال این که این روغن پاک به سختی ممکن است تا پایان شب دوام بیاورد، منورای بزرگ را روشن نمودند. اما بر اثر معجزه ی الهی آن مقدار کم روغن پاک به مدت هشت شبانه روز دوام یافت و تا زمانی که آنها مجددا موفق به تیه روغن مطهر شدند، منورای بزرگ روشن ماند.
در روز 25 ماه عبری کیسلو در همان ایامی که آنتیوخوس ستمگری علیه یهودیان را آغاز کرده بود معبد بت همیقداش به دست مکابیان مومن مجددا افتتاح شد.امروزه یهودیان سراسر جهان، در 25 ماه عبری کیسلو جشن «حنوکا» را به مناسبت افتتاح مجدد معبد بت همیقداش به دست مکابیان در سال 165 قبل از میلاد جشن می گیرند. و به مدت هشت شبانه روز در منورا (شمع دان مخصوص) شمع روشن می کنند. هنگام روشن کردن شمع ها دو دعای ویژه گفته می شود: یکی دعای روشن کردن شمع های حنوکا و دیگری دعای «که برای پدران ما معجزه ها کرد». پس از روشن کردن شمع ها ترانه ی «خداوند صخره نجات من است» خوانده می شود.
امسال جشن حنوکا از سه شنبه شب آغاز می شود (سه شنبه شب اولین شب و روز چهارشنبه 14 آذر 1386 اولین روز این عید است) و هشت روز ادامه پیدا می کند.
-----------------------------------------------------
جشن پوریم
در روز پوریم، یهودیان هدایایی از کیک‌ها و شیرینی به دوستان و نیازمندان داده، سپس کتاب استر (در میشنا: «مگیلا» یا «طومار») را می‌خوانند. کتاب استر یکی از بخش‌های عهد عتیق و تنخ یهودی است و یهودیان ماجرای رهایی از توطئه بزرگ نسل‌کشی یهودیان در سرزمین‌های امپراتوری ایران را که در آن کتاب به آن اشاره شده را هرساله جشن می‌گیرند. جشن با صرف شیرینی سه‌گوشی را که با دانه‌های خشخاش، یا آلو پر شده ادامه می‌یابد. در برخی از کنیسه‌ها هنگام خواندن کتاب استر، سرودی با نوایی هماهنگ با حکایت کتاب نیز نواخته می‌شود، به جشن و خوشحالی پرداخته و هر باری که نام هامان برده می‌شود، فریاد کشیده و او را هو می‌کنند.
در این جشن، کودکان و نوجوانان یهودی نقاب و لباس‌های رنگارنگ می‌پوشند و در اسرائیل، در مرکز شهرها، کارناوال شادی به راه می‌افتد
--------------------------------------------------
عید شاووعوت:(برگرفته از نارنج دات کام)
عید شاووعوت (Shavoo'ot) یادگار بزرگترین روز تاریخ زندگی قوم یهود است. در این روز اصول اساسی مذهب یهود به صورت فرمان های دهگانه به نیاکان یهودیان ابلاغ گردید و شعارهای انسان دوستی، عدالت و راستگویی و سایر خصایص انسان متمدن چون پرتو تابناکی راه زندگی قوم یهود را روشنی بخشیده و طریق بهتر زیستن و عدالت را تبلیغ نمود.
بعد از "پسح" که عید آزادی است، عید شاووعوت روز اعطای تورات کوه سینا فرا می رسد. روزهای "سِفیرا" (شمردن عومر) که از شب دومین روز عید پسح شروع و در شب قبل از عید شاووعوت پایان می یابد، این دو عید بزرگ را به هم مربوط می سازد. دانشمندان یهود گفته اند هنگامی که حضرت موسی به عنوان رهبر قوم از طرف خداوند برگزیده شد و هدایت فرزندان بنی اسرائیل از سرزمین مصر به او محول گردید، به آنها یادآور شد که خداوند وعده داده است که پنجاه روز بعد از خروج از مصر تورات مقدس را به آنها اعطا خواهدنمود.آنها پس از خروج از مصر مشتاقانه و با بی صبری تمام در انتظار وقوع آن واقعه شگرف روز شماریمی کردند.
برای بنی اسرائیل یک امر مسلم بود که برای نیل به یک زندگی شرافتمندانه و آزادی واقعی و برای اجتناب از هر گونه وسوسه های شیطانی که ممکن است انسان را از طریق تقوی و درستکاری منحرف نماید، جز با توسل به قانون و عدالتی که ساخته و پرداخته خالق زمین و آسمان است راهی نیست. بنابراین چندان عجیب نیست که آنها چنان مشتاقانه در انتظار دریافت تورات که حاوی همه قوانین و دستورات بی همتای آسمانی است روز شماری می کردند.
بلاخره سپیده دم روز ششم ماه عبری سیوان 2448 (3320 سال پیش)، ناگهان رعد و برق مهیبی فضا را به لرزه درآورد و صدای شوفار (بوقی از شاخ قوچ) که هر لحظه بلندتر و رساتر می شد در میان صخره های عظیم کوه طنین با شکوهی انداخته بود. همه افراد بنی اسرائیل بر خود می لرزیدند. آنگاه دیگر بار سکوت و آرامش بر همه جا مستولی گردید. دیگر صدایی شنیده نمی شد.
پرندگان از ترنم باز ایستادند. همه کس و همه چیز در سکوت مطلق به سر می برد... انتظار می کشید...
ناگهان سخنان آسمانی با قدرتی شگرف از کران تا کران جهان به گوش رسید:
1) من هستم خداوند خالق تو، که تو را از سرزمین مصر و از خانه بردگی بیرون آوردم
2) تو را معبودان دیگری غیر از من نباشد، نسازی برای خود شکل تراشیده (بُت) و هر گونه تمثالی
3) نام خداوند خالق خود را به باطل جاری منما، زیرا کسی را که نام او را به باطل ببرد بدون مجازات نخواهد گذاشت
4) روز شبات (شنبه) را یاد کن و آن را مقدس بدار
5) عزت و احترام نما پدر و مادرت را، به خاطر اینکه طولانی شود عمر تو
6) قتل مکن
7) زنا مکن
8) دزدی مکن
9) شهادت دروغ نده
10) حسد مبر به خانه همنوع خود. هوس مبر به زن رفیق خود و به غلام و کنیز و گاو و الاغش را، و هر آنچه را که متعلق همنوعت است، آرزو مکن
تمام اصول اعتقادی یهودیت طی اعصار و قرون همواره بر اصول دهگانه و فرمان های خداوند پایه ریزی شده و اگر به دقت به فرمان های دهگانه توجه کنیم، همه ی این فرمان های، جهان شمول و عام است، هیچ نژادی، قوم یا قبیله ای در آن مطرح نیست، توحید ناب و خالص است و هیچ پیرایه قوم گرایانه ای در آن وجود ندارد و خداوند فرمان ها خود را برای همه عالمیان صادر کرده است.
بشر در صورتی به یک آزادی واقعی و زندگی شرافتمندانه نائل خواهد شد و در شرایطی لیاقت و شایستگی آن آزادی را خواهد داشت که به کلیه فرمان ها و دستورات الهی که در تورات مقدس نیز تاکید گردیده است با دیده احترام بنگرد.
نام های مختلف عید شاووعوت
شاووعوت یکی از کوتاه ترین اعیاد یهود است که بر خلاف "عید پسح" و "سوکوت"، دو روز بیشتر به طول نمی انجامد و از لحاظ پیام اخلاقی و جهانی بسیار پر اهمیت است. عید شاووعوت با اسامی زیر خوانده می شود:
عید هفته ها: علت انتخاب این نام این است که طبق آیاتی از تورات، یهودیان به یاد بود پدران خود از شب دوم پسح به مدت چهل و نه روز، یا هفت هفته این ایام را شمارش کنند تا به زمان اعطا توارت مقدس برسند.
عید درو: نام دیگر این عید "حَگ هَقاصیر" یعنی "عید درو" می باشد. این نام رابطه این عید با فعالیت های کشاورزی را برای ما روشن می کند که با آوردن نوبر میوه ها و گندم به خانه مقدس در اورشلیم به عنوان سپاس و تشکر از الطاف و برکات خداوند برگزار می شد.
عید اهدا نوبر میوه جات: عید شاووعوت آغاز فصل اهدا اولین نوبر میوه جات را زمانی که معبد مقدس آباد بود اعلام می داشت.
زمان اعطا تورات: در روز شنبه ششم ماه عبری سیوان سال 2448عبری، خداوند تورات مقدس را بر کوه سینا اعطا فرمود این موضوع مبین دو واقعه می باشد: اول یک حقیقت تاریخی که در یک زمان معین به وقوع پیوست، دوم پیام مذهبی، جاودانی و جهانی.
اجتماع با شکوه: در مجموعه قوانین تورات شفاهی، عید شاووعوت اکثرا به نام عَصِرِت به معنی "اجتماع" یا "اختتام عید" نامیده شده است. همان طوری "شمینی عصرت" خاتمه عید سوکوت را اعلام می کند، شاووعوت نیز در حقیقت دنباله و خاتمه عید پسح به شمار می آید.
مراسم عید شاووعوت
در شب اول این عید، کلیمیان در کنیساها گرد هم می آیند و با خواندن دعاهای مخصوص و انجام مراسی خاص، به انتظار سپیده ی صبح می مانند تا همانند اجداد خود در بیابان سینا، با طلوع آفتاب ششم سیوان، تورات را دریافت کنند. به هنگام صبح و پس از نماز تورات را با شادی از جایگاه خارج کرده و تلاوت می کنند.
در بعضی از جوامع یهودی مرسوم است که محیط کنیسا را برای روز شاووعوت با گُل و سبزه مزین نموده و به نحو جالبی آن را می آرایند. انجام این کار به دو علت است. اول آنکه شاووعوت روز درختان میوه است. دوم به یاد بود کوه سینا که اطراف و جوانب آن در روز شاووعوت از سبزه و گیاه پوشیده شده و مراتع سبز و خرمی را به وجود آورده بود. در برخی از جوامع مرسوم است که روز شاووعوت از خوراکی های لبنی و عسل و شیرینی و امثال آن استفاده می کنند و این بدان جهت است که شریعت الهی و تورات به شیر و عسل قیاس شده است.
در روز دوم شاووعوت کتاب "روت" را در کنیساها قرائت می کنند و این امر علل مختلفی دارد:
1- شاووعوت روز رحلت حضرت داوود می باشد و کتاب روت درباره ی دودمان او شرح داده است. 2- شرحی که درباره
رسوم کشاورزی در کتاب روت داده شده با عید شاووعوت یا عید درو مناسبت دارد. 3- وفاداری روت به دین یهود و آیین الهی شباهت دارد با شاووعوت که در این عید کلیه یهودیان نیز تورات را با دستورات آن پذیرفته و وفاداری خود را نسبت به آن اعلام می دارند.
این وبلاگ مکانی برای تبادل نظرات و به اشتراک گذاشتن آموخته های همه افراد می باشد